Przejdź do zawartości

Wielka Capia Turnia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wielka Capia Turnia
Veľká Capia veža
Ilustracja
Wielka Capia Turnia (podpisana)
Państwo

 Słowacja

Położenie

powiat Poprad

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

2333 m n.p.m.

Wybitność

40 m

Pierwsze wejście

23 sierpnia 1905
Zygmunt Klemensiewicz i Jerzy Maślanka

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Wielka Capia Turnia”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Wielka Capia Turnia”
Ziemia49°10′11,4″N 20°02′55,4″E/49,169833 20,048722

Wielka Capia Turnia (słow. Veľká Capia veža, niem. Großer Gemsenseeturm, węg. Nagy-Zergetavi-torony[1]) – szczyt o wysokości 2333 m[2] w Grani Baszt w słowackiej części Tatr Wysokich. Od Hlińskiej Turni na północnym zachodzie oddzielony jest wybitną Basztową Przełęczą, a od Małej Capiej Turni na południowym wschodzie oddziela go siodło Capiej Przełączki. Ma dwa wierzchołki (2333 m i 2330 m) znajdujące się w odległości kilkudziesięciu metrów i oddzielone od siebie Wyżnią Capią Przełączką. Nieco wyższy jest wierzchołek północno-zachodni. W północno-zachodniej grani znajdują się trzy oryginalne zęby skalne. Nie posiadają nazwy i do 2009 r. nie zostały zdobyte[3].

Na zachodnią stronę, do Koziego Kotła w Dolinie Młynickiej opada z grani Wielkiej Capiej Turni płytowo-trawiasty stok z kilkoma ściankami. Ma wysokość około 150 m. W jego lewą stronę (patrząc od dołu) wcina się z daleka widoczny zachód. Prowadzi nim najłatwiejsza droga na szczyt. Ten stok Wielkiej Capiej Turni oddzielony jest od zachodniej ściany Małej Capiej Turni głębokim żlebem zwężającym się w górze w miejscami przewieszony komin[3].

Na wschodnią stronę z Wielkiej Capiej Turni opada wybitna ściana, dla taterników będąca jednym z najważniejszych obiektów wspinaczkowych w Grani Baszt. Od sąsiedniej ściany Małej Capiej Turni oddzielona jest rynną, która w górnej części jest wyraźna i głęboka, w środkowej zanika. Jej przedłużeniem w dolnej części jest częściowo komin, częściowo zacięcie. Brak jest depresji między górną rynną i dolnym komino-zacięciem[3].

Nazewnictwo Capich Turni pochodzi od Capiego Stawu leżącego w górnych partiach Doliny Młynickiej, u podnóża Szczyrbskiego Szczytu[4] Wcześniejsze pomiary określały wysokość Wielkiej Capiej Turni jako około 2325 m[3] lub 2364 m[5]. W przypadku tej drugiej koty, jej wartość i lokalizacja wskazują, że pomiar dotyczył najprawdopodobniej południowego wierzchołka Zadniej Baszty.

Taternictwo

[edytuj | edytuj kod]

Wielka Capia Turnia jest wyższą z dwóch Capich Turni znajdujących się w Grani Baszt. Taternicy odwiedzają jej wierzchołek najczęściej przy przechodzeniu tejże grani[4].

Pierwsze wejścia turystyczne
Drogi wspinaczkowe
  1. Z Basztowej Przełęczy; 0+, I lub III w skali tatrzańskiej (w zależności od wariantu), czas przejścia 30 min
  2. Środkiem północno-wschodniej ściany; V, A1, 7 godz.
  3. Północno-wschodnim filarem; V, 3 godz. 30 min
  4. Droga braci Lukešów; V+, A2-A3, 8 godz.
  5. Apollo II (środkiem wschodniej ściany); VI, A0, 7 godz.
  6. Lewą częścią wschodniej ściany; V, miejsce A0, 3 godz.
  7. Lewym skrajem wschodniej ściany; V, 5 godz.
  8. Ukosem przez wschodnią ścianę, drogą Grosza; III, 3 godz.
  9. Południowo-wschodnią granią, z Basztowej Przełęczy Wyżniej; 0+. 30 min
  10. Południowo-zachodnią ścianą, z Młynickiego Kotła; 0+, 1 godz[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2021-02-20] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
  2. Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
  3. a b c d e Władysław Cywiński. Grań Baszt. Przewodnik szczegółowy, tom 15. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2009, ISBN 978-83-7104-041-2
  4. a b Witold Henryk Paryski. Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część V. Cubrynka – Skrajna Baszta. Warszawa: Sport i Turystyka, 1954
  5. Tatry Wysokie polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:25 000. Sygnatura, 2011/12. ISBN 83-87873-26-8.